“หยุดกอดจูบลูบคลำลิก้า แล้วไปทำงานเลยนะคะ” มัลลิกาไม่รับมุกหื่นๆ ของสามีจอมเจ้าเล่ห์ แต่ดันใบหน้าหล่อระเบิดออกห่าง แล้วทำตาดุๆ ใส่
“ขอชื่นใจอีกนิด ไม่ได้เหรอหวานใจจ๋า” น้ำเสียงหอบกระเส่าเว้าวอน ขณะที่ปลายจมูกซุกซนยังคงคลอเคลียอยู่กับพวงแก้มนวลปลั่งไม่ยอมห่าง
“ไม่เอานะคะ เดี๋ยวเลขาฯ คุณก็โผล่เข้ามาอีกหรอก” เอ่ยเตือนคนตัวโตเสียงหวาน ใบหน้างามแดงระเรื่อด้วยความเอียงอาย
“ฮื้อ…ทำไมต้องหวงเนื้อหวงตัวกับผัวด้วยนะ” แอรอนครางกระหึ่มอย่างขัดอกขัดใจ เธอปัดตรงนี้เขาก็ย้ายไปขยำตรงนั้น จนมัลลิกาชักจะเหนื่อยใจ
“ขนาดลิก้าหวงเนื้อหวงตัวมากอย่างนี้ ยังโดนคุณจับกินไม่เว้นแต่ละวัน” เสียงหวานบ่นอุบ ใบหน้างามงอง้ำเป็นปลายจวักตักแกง
“ก็คุณมันน่าหม่ำที่สุดเลยนี่นายาหยี อยู่ใกล้ทีไรผมก็เกิดอาการน้ำลายสอจนอยากจับโยนขึ้นเตียงทุกที มีเมียสวยและเซ็กซี่แบบนี้ ผู้ชายทั้งโลกจะต้องอิจฉาผม” ท้ายประโยคแอ่นอกพูดอย่างภาค
