ฉันตกใจไม่รู้ว่าเขาโผล่พรวดมาจากไหน แต่เพียงไม่กี่นาทีพนักงานของร้านก็เดินเข้ามากระซิบกระซาบทั้งสองคนที่อยู่ตรงข้ามฉัน พวกเขาเก็บกระเป๋าออกไปแต่สีหน้าท่าทางไม่ค่อยสู้ดีนัก
"นายทำอะไร? ไม่ได้เหมาผับนี้จริงใช่ไหม"
"ใช่"
"แล้วไปไล่เขาทำไม"
"หมั่นไส้มีอะไรไหม"
ผมแค่บอกพนักงานว่าถ้าไม่เชิญสองคนนั้นออกจากที่นี่จะสั่งให้พ่อมาปิดซะ พวกนั้นก็รีบโทรหาผู้จัดการจนได้รับคำสั่งอย่างที่เห็นนี่แหละ
"ใช้อำนาจในทางที่ผิดอีกแล้วนะ" แต่อย่างน้อยก็ทำให้รู้สึกดีขึ้นเมื่อเห็นใบหน้าอย่างคนที่ชอบดูถูกเหยียดหยามของผู้หญิงคนนั้นเจื่อนลง
"ปากก็ด่าแต่สายตาพี่เหมือนจะสะใจ"
"เปล่าสักหน่อย"
"เป็นคนที่ปากไม่ตรงกับใจที่สุดรู้ตัวไหม"
"ฉันเป็นคนปกติดีถ้าปากตรงกับใจก็พิการสิ"
"ใช่! ใครจะเดินเอียงหน้าหันคอซ้ายตลอดเวลา ถุ้ยยย"
รอยยิ้มของสาลี่ที่หัวเราะออกมาเพียงบางเบาแต่กลับกระแทกใจเด็กหนุ่มให้ร้าวจนกระทั่งมันเต้นถี
