ทุกอย่างจบลง มันเหมือนกับหนังภาพยนตร์เรื่องหนึ่งที่ดำเนินมาจนถึงตอนท้าย ทั้งคู่หันหลังให้กันพร้อมกับน้ำตารินไหล เมื่อต้องแยกกันไปใช้ชีวิตคนละทาง
บรื้นน
ฉัน ลาพักร้อน กับผู้จัดการซึ่งพี่เจฟยินดีให้ฉันพักผ่อนจึงใช้ช่วงนี้กลับไปหาแม่ที่บ้านนอก
ควับ
"แม่ ฮื้ออ" ทันทีที่มาถึงเหมือนกับโทรศัพท์ถูกดึงสายชารจ์แบตออก ฉันร้องไห้โฮแทบจะยืนไม่ไหวเมื่อต้องแบกความเสียใจกลับมา
ตอนเย็น
"แม่หายดีแล้วหนูดีใจมาก" ฉันกำลังช่วยแม่เด็ดผักเพื่อที่จะทำแกง "หนูจะมาอยู่นี่สักพักนะ"
"จะไม่พูดอะไรมากเพราะแกเป็นคนเก่งและเข้มแข็งยังไงต้องผ่านอุปสรรคไปได้"
"หนูก็แค่หนีรักมาพักใจมั้ง ฮ่าๆ"
"ใช่คนที่ช่วยเหลือเกี่ยวกับเรื่องผ่าตัดนี้ด้วยหรือเปล่า"
สาลี่นิ่งเงียบไม่ตอบคำถามเพราะเธอไม่อยากโกหกผู้เป็นแม่ กระทั่งถึงเวลาเข้านอนเนื่องจากบ้านนอกแค่พระอาทิตย์ตกดินก็เงียบสงัด
"พระจันทร์สวยจังเลยแม่" ฉันชี้ไปยังบนฟ้าตอนนี้
