ทันทีสาลี่กลั้นความรู้สึกไม่ไหวเธอปล่อยโฮร้องไห้ออกมาต่อหน้าโดยที่จับแขนของเขาเขย่ากลัวเรื่องจะบานปลาย
"แล้วต้องการให้ผมทำยังไง"
"ฉันรู้ว่านายคงจะรับไม่ได้ฉะนั้น ล..แล้ว เราควรจะต่างคนต่างไป"
"นี่เป็นครั้งที่สองที่พี่บอกเลิกผม"
น้ำเสียงของเคสั่นริมฝีปากเริ่มกระทบกระทั่ง ดวงตาแดงก่ำก่อนที่จะลุกยืนขึ้น
"พี่โคตรเหี้ยเลย ทั้งที่ตอนคบกันอยู่ผมไม่เคยไปเอาแม่งกับใครแต่ดูพี่สิ ร่าน!"
เมื่อพูดจบทุกอย่างคล้ายทุกสิ่งอันตรธานหายไปสาลี่ได้แต่จ้องเขาเดินห่างออกไปลับตา
หลายวันต่อมา
"จะไม่ไปทำงานต่อที่สาขาต่างประเทศเหรอ"
"ขอโทษนะคะแต่ฉันอยากอยู่ที่นี่มากกว่า"
"เพราะเรื่องของเราหรือเปล่า?"
"ไม่ใช่หรอกค่ะและพี่ก็ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรด้วยมันเป็นแค่ความผิดพลาดและฤทธิ์แอลกอฮอล์เท่านั้น"
ฉันตัดสินใจสละสิทธิ์ที่จะเลื่อนขั้น เงินเดือนก็กลับมาเท่าเดิม ตำแหน่งก็เลื่อนระดับลงด้านล่าง แต่ช่างมันเถอะตอนนี้ฉ
