ตึกหรูห้องจำลอง
สาวน้อยอย่าง พรฟ้า เติบโตขึ้นอีกปี เธอได้ไปมาหาสู่ระหว่างบ้านตัวเองกับบ้านของ ยีนส์ เสมอ
"จะพาฉันไปไหนเนี่ยแล้วดูฉันแต่งตัวสิรองเท้าแตะกับเสื้อยืดกางเกงยีนส์เก่า"
"มากับหนูพี่ใส่แบบไหนก็ได้"
"แต่เธอพามาตึกใหญ่เนี่ยนะ!"
ปกติพรฟ้าก็กลับบ้านบ้าง แต่วันนี้นึกครึ้มใจอะไรไม่รู้ส่งคนไปรับผมจากบ้านกว่าจะเดินทางมาเจอ ห่างกันตั้งหลายกิโล
แกร๊ก
ห้องมืดมิดที่มองไม่เห็นอะไรทำใจชายหนุ่มเต้นสั่นแต่เพียงสักพักแสงไฟก็สว่างวาบ
พรึบ
ดวงดาวระยิบระยับมากมายลอยละล่อง ห้องจัดแสดงงานจำลองขนาดใหญ่เป็นโมเดลของบริษัท
"หนูออกแบบเองพี่ว่าสวยไหมคะ.." ฉันหันมาถามพี่ยีนส์ที่ท่าทีงุนงง "ทำหน้าตลกจัง"
"ตอนนี้กูคิดอยู่ว่าจะทำอะไรก่อนระหว่างเตะปากเธอกับจะอ้วก"
"โอ๊ย พี่ ฮ่าๆ"
เพราะไม่คุ้นชินโปรเจคเตอร์ฉายภาพสามมิติ ยีนส์หน้ามืดก้มลงสะบัดหน้า ห้องจำลองที่พ่อใช้โปรงานเป็นฝีมือลูกสาวอย่างเธอเอง
ทั้
