น้ำเสียงที่ฟังดูอ้อยอิ่งแถมสายตายั่วยวนเริ่มทำให้พรฟ้าไม่พอใจเธอขมวดคิ้วจ้องหน้าของยีนส์เขม็ง
"จะคิดดูอีกทีในช่วงนี้ไม่ค่อยว่างต้องดูแลพรฟ้า" ในใจโคตรจะอยากได้แต่ต้องรีบตอบปัดหันหน้ามาสั่งเด็กบ้า "แดกเสร็จยังจะได้ไปเดินดูงานแล้วรีบกลับ"
ผมเดินมาขนาบมือไว้ข้างพรฟ้าทุกอย่างก็เหมือนจะไปด้วยดีหลังจากรอมันกินก๋วยเตี๋ยวเสร็จก็พาชมงานศิลปะที่วิทยาลัยของผมจัดแสดง
มีหลายพูดตามบูธต่างๆ พรฟ้าดูตื่นเต้นรอยยิ้มหวานสะเทือนใจผมไม่น้อยแถมในมือก็ถือขนมกินอย่างเอร็ดอร่อย
ตึก ตึก
ฝีเท้าเล็กของสาวน้อยเดินมองดูรอบด้วยใจจดจ่อ เธอสนุกสนานเพราะไม่เคยเห็นมาก่อน กระทั่ง ใกล้ถึงทางขึ้นบันไดลงจากตึกใหญ่
เคว้ง!
ตัวล่ำอย่างยีนส์ถูกผลักจนเซล้มไปโดนของที่วางบนโต๊ะ ผอ. เดินลงมาพร้อมกับขมวดคิ้วจ้องมอง
"ทำอะไรเนี่ย! วันนี้มีท่านผู้มามอบทุนการศึกษานะอย่าทำให้ขายหน้าได้ไหมแล้วนั่นอะไร" น้ำเสียงแข็งของผู้อำนวยการมองเห
