“น้าลี น้าคริส พอจะมีเวลาว่างไหมคะ” จันทร์เจ้าเดินออกจากห้องมาเจอน้าทั้งสองคนของเธอพอดี หญิงสาวเกริ่นนำพอเป็นพิธี หลังจากที่เธอคิดทบทวนกับตัวเองมาหลายวันว่าควรปรึกษาและเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้กับน้าสาวและน้าเขยฟัง อย่างน้อยพวกเขาก็คือครอบครัวของเธอที่เหลืออยู่
“น้าว่างฟังเจ้าเสมอ มานั่งข้างน้านี่เร็ว” น้าสาวตบพื้นที่ว่างของโซฟา เรียกจันทร์เจ้าให้ไปนั่งข้าง ๆ เธอ
“มีอะไรเล่ามาได้เลย” น้าเขยเอ่ยบอกกับหลานสาว เขาเอ็นดูจันทร์เจ้าเหมือนลูกคนหนึ่ง เห็นจันทร์เจ้ามาตั้งแต่ยังเล็กไม่แปลกที่จะผูกพันและรักเธอ
จันทร์เจ้ายอมเล่าเหตุการณ์เลวร้ายที่เธอเคยพบเจอมาทั้งหมดให้กับทั้งสองได้ทราบ แววตาที่ดูเจ็บปวดในขณะที่เธอกำลังเล่าประกายออกมาชัดเจน จนบางครั้งน้าสาวถึงกับบอกให้เธอหยุดพูดถ้ามันกระทบกระเทือนจิตใจ แต่จันทร์เจ้าก็เลือกที่จะเล่าทุกอย่างจนหมด
“หนูอยากไปพบจิตแพทย์ค่ะ หนูนอนไม่หลับ หนูนอนฝันร้ายถึง
