ในขณะที่ทุกอย่างจะเลยเถิดไปตามอารมณ์ จู่ๆ ร่างเล็กก็เป็นฝ่ายผละตัวออก ใบหน้าหวานร้อนผ่าวแผ่ซ่านลามไปจนถึงใบหู เธอพยายามคิดหาเรื่องที่จะนำมาพูดเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกที่ปะทุพลุกพล่านในตอนนี้ ก่อนจะนึกออก
“พี่ล่าบอกเจียร์ว่าลืมโทรศัพท์เอาไว้ที่รถ”
“……..” คำถามของเธอทำให้ล่าชะงัก เขารู้สึกได้ว่าลำคอแห้งผากขึ้นเรื่อยๆ กลืนน้ำลายได้อย่างยากลำบาก
“โกหกหรอคะ” แววตาที่เธอกำลังจ้องมองคนตัวสูงอยู่นั้น เหมือนอยากจะเอาเรื่องไม่น้อย ก่อนหน้าลืมนึกไปสนิทเพราะมัวแต่ฟุ้งซ่านจนทำตัวไม่ถูก
“ตอบเจียร์สิ”
“พี่….พี่กลัวหนูไล่กลับ”
พึ่บ! จู่ๆ ร่างสูงก็คุกเข่าลงตรงหน้าอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ทำเอาเจียร์รีบผงะถอยหลังทันที ดวงตากลมเบิกกว้างมองเขาด้วยความตกใจปนสับสน
“คะ…คุกเข่าทำไม”
ใบหน้าคมคายเงยขึ้นมา เขามีสีหน้าที่จริงจัง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ให้ทำโทษ พี่ยอมหนูทุกอย่าง”
“เรื่องแค่นี้เอง”
“พี่น
