คนตัวสูงทำหน้าหงอย ไม่คิดว่าผู้หญิงตัวเล็กอย่างเธอจะทำรุนแรงกับเขาอย่างนี้ แต่หากเธอไม่ทำอาจจะเลยเถิดไปไกล
“รีบไปเอาผ้าขนหนูมาพันตัว ไม่อายบ้างหรือไงคะ” เจียร์อยากจะดึงทึ้งเส้นผมตัวเองแรงๆ ให้กับความไร้ยางอายของล่า ขนาดเจ็บเท้าอยู่เขาก็ยังส่งสายตาทะเล้นมาให้
“หวั่นไหวกับซิกซ์แพ็กพี่หรอครับ” คนถามยิ้มกริ่ม เขาไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับสายตาของเธอที่มองอย่างตำหนิ แถมยังมั่นใจในหุ่นของตัวเอง
“เจียร์จะโทรไปบอกพี่ไออุ่นให้มารับ” ใบหน้าหวานส่ายไปมาอย่างเหนื่อยหน่าย ขณะเดียวกันในใจเธอก็ได้แต่ภาวนา ใครก็ได้สักคน ช่วยมาเอาผู้ชายคนนี้กลับไปที
“หนูมีเบอร์มัน?”
คล้ายว่าเจียร์ได้พูดอะไรบางอย่างผิดไป เพราะตอนนี้ จากแววตาทะเล้นได้เปลี่ยนเป็นเข้มขรึม ราวกับกำลังคาดคั้นเอาคำตอบจากถ้อยคำที่เพิ่งหลุดออกจากปากเธอ
“อ่า ไอ้เด็กเวรนี่มันคงอยากเจอดี” ลมหายใจร้อนถูกพ่นออกมากระแทกกับอากาศ พลางใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้ม
