ร่างเล็กหอบหายใจโรยรินหลังจากเสร็จกิจกรรมเร่าร้อน ก้านนิ้วแกร่งของเขาเคลือบไปด้วยน้ำหล่อลื่นสีใสที่ยังคงชื้นฉ่ำ ลามเลอะเปรอะเปื้อนแม้กระทั่งเนื้อผ้ากางเกงของเจ้าของตัก
“ปล่อยออกมาซะเยอะเชียวนะ”
เจียร์ค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้นยืนด้วยขาที่ยังสั่นพั่บๆ ทำให้เธอเซไปข้างหน้าเล็กน้อย แต่เมื่อทรงตัวได้ ก็รีบเอื้อมมือไปหยิบเอาเสื้อผ้าของตัวเองมาทันที
“เจียร์ขอกลับห้องก่อนนะคะ”
ยังไม่ทันที่เธอจะได้ก้าวขาเดิน ล่าก็เอื้อมแขนโอบรั้งเอวบางไว้ ดึงร่างเล็กให้ทรุดนั่งลงบนตักอีกครั้ง พร้อมจัดท่าให้หันหน้าประจันกับเขาอย่างจงใจ
“หลังจบงานนี้ อย่าให้ฉันรู้ว่าเธอยุ่งกับมันอีก”
“แต่มันไม่มีอะไรเกินเลยนะคะ ไผ่เป็นเพื่อนของเจียร์”
นัยน์ตาคู่คมมองร่างเล็กพร้อมคำพูดตักเตือน ทว่าเธอกลับเงยหน้าขึ้นมาราวกับกำลังออดอ้อน ทำให้เขาต้องเบือนหน้าหนีไปอีกทาง
“ไม่หงุดหงิดได้ไหมคะ เจียร์ไม่ชอบเวลาพี่ล่าอารมณ์เสีย”
“ถ้าไม่ช
