ใบหน้าสวยเริ่มซีดเผือด เจียร์กำลังคิดไปต่างๆ นาๆ ว่าล่ามายืนตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไร นานเท่าไรแล้วและเขาเห็นตอนที่ตะวันสวมใส่สร้อยให้เธอหรือเปล่า
สายตาคมคู่นั้นจ้องมองราวกับบังคับ ให้เธอเดินออกจากร้านเพื่อไปหาเขา แต่เธอไม่สามารถทำได้ในตอนนี้ เพราะคนที่มาด้วยคือตะวัน ไม่ใช่คนอื่นที่ไม่สนิท
“ไปกันครับ” มือที่วางลงบนศีรษะทำให้ร่างเล็กสะดุ้งเฮือก เพราะมัวแต่เหม่อมองล่าจึงไม่สังเกตว่าตะวันจ่ายเงินเสร็จเรียบร้อยแล้ว
“อะ! ค่ะ ค่ะ”
“พี่ทำให้เจียร์อึดอัดหรือเปล่า?” เพราะเห็นท่าทีแปลกไปของเธอ ทำให้ตะวันอดคิดไม่ได้ว่าเป็นเพราะเขาที่แสดงออกมากเกินไป
“ไม่ค่ะ พี่ตะวันไม่ได้ทำให้เจียร์อึดอัดเลย”
ทันทีที่ตอบคำถามในตาคู่สวยก็ร้อนผ่าว เมื่อเห็นล่าล้วงโทรศัพท์ออกจากกระเป๋า จากนั้นก็ยกมันขึ้นไปแนบไว้ที่หู
มือเล็กกำสายสะพายกระเป๋าแน่น ไม่นานหลังจากนั้นโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าก็มีเสียงเรียกเข้าดังขึ้น หัวใจด
