อรสามองภาพของพ่อและลูกที่หยอกล้อกันเดินลงมาจากบนชั้นสองของบ้าน มันควรจะเป็นภาพที่น่าจะเกิดขึ้นเป็นปกติทุกวัน มากกว่านาน ๆ ครั้งถึงจะได้เห็นเช่นนี้ นึกย้อนกลับไปในอดีตก่อนจะเกิดเรื่องขึ้น ทวิภพเป็นผู้ชายที่รักลูกสาวมากคนหนึ่ง รักสมกับที่เขาอยากจะมีลูกมาเป็นโซ่ทองคล้องใจของเธอกับเขา แต่เมื่อวันที่เขาเริ่มเปลี่ยนไป ความใส่ใจที่มีก็น้อยลงเหมือนกับไม่ใช่ทวิภพคนที่เคยรู้จักมาก่อน แต่ทว่าภาพตรงหน้าในตอนนี้กลับเป็นภาพในวันที่เขายังเป็นหัวหน้าครอบครัวที่นิสัยดีอยู่ไม่มีผิด
“เจ้าขาไปไหนมาคะลูก”
“ไปดูห้องนอนค่ะคุณแม่ เจ้าขาคิดถึงห้องนอน คิดถึงบ้านเราที่สุดเลย คุณแม่พากลับมาอยู่ที่นี่กับคุณพ่อได้ไหมคะ เจ้าขาอยากอยู่กรุงเทพฯ”
อรสาจ้องมองหน้าอดีตสามีเหมือนกับเธอไม่พอใจ ไม่ใช่ว่าทวิภพสอนลูกให้มาพูดแบบนี้กับเธอหรอกนะ
“พี่เปล่านะอร พี่ไม่ได้บอกลูกมาพูดแบบนี้” สายตาที่อรสาจ้องมองทำเอาทวิภพรู้สึกเสียว
