เพียงครึ่งชั่วโมงต่อมา คนทั้งคู่เดินออกมาจากที่ว่าการอำเภอที่อรสาอาศัยอยู่ ไม่น่าเชื่อเลยสักนิดว่าเขาทั้งคู่ได้สิ้นสุดการเป็นสามีภรรยากันเรียบร้อยแล้ว เพียงแค่จรดปลายปากกาลงที่แผ่นกระดาษ ชีวิตคู่ฉันสามีภรรยาก็จบสิ้นลง เหลือไว้เพียงสถานะพ่อกับแม่ของเด็กหญิงจันทร์เจ้าขา มะลิวัลย์และนางปราณีที่มาร่วมเป็นสักขีพยานการจบสถานะสามีภรรยาของทั้งคู่ ต่างพากันถอนหายใจออกมาอย่างรู้สึกอึดอัดใจแทน พอถึงวันนี้จริง ๆ ต่างคนต่างรู้สึกอาลัยอาวรณ์ซึ่งกันและกันอยู่มาก
“ขอบคุณนะคะพี่ภพ ขอให้พี่มีความสุขกับชีวิตต่อจากนี้”
“อรก็เช่นกันนะ ขอให้อรมีความสุขในทุก ๆ วัน ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง” ดวงตาที่แดงก่ำของทวิภพ ทำให้อรสาต้องรีบเบือนใบหน้าหนี เธอไม่อยากจะมอง ไม่อยากจะเห็นความอ่อนแอที่เขาส่งผ่านมาให้ เพราะเธอเองก็รู้สึกหวั่นไหวและใจสั่นไม่ต่างกัน เป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก จะว่าดีใจก็ดีใจ จะว่าเสียใจก็อาจ
