“ทำไมพี่นอนริมสระล่ะ เปลี่ยนบรรยากาศหรือไงนะพี่ภพ”
“นั่งคิดอะไรไปเรื่อย เลยเผลอหลับไปน่ะมะลิ”
“ยุงไม่กัดหรือไงนะ ไม่ไหว ๆ ทำเหมือนวัยรุ่นอกหักไปได้” น้องสาวพูดหยอกเพื่ออยากให้บรรยากาศบนโต๊ะดูครื้นเครง ก่อนที่มะลิวัลย์จะเปลี่ยนไปพูดคุยกับอรสาแทน
“อรยังทำอาหารอร่อยเหมือนเดิมเลยเนอะ พี่ไม่ได้ชิมฝีมือมานานมากแล้ว”
“ดีใจที่พี่มะลิยังชอบค่ะ อยู่ที่บ้านร้านอรขายดีมากเลยล่ะพี่มะลิ อรทำอาหารขายวันละสิบห้าอย่าง หมดเกลี้ยงทุกวันเลยล่ะค่ะ”
“โห! ขยันมาก รายได้ดีไม่ต้องง้อเงินพี่ภพเลยสินะแบบนี้” เหมือนคำพูดประชดประชันพี่ชายเป็นนัยน์ จนทวิภพละสายตาจากถ้วยข้าวต้ม จ้องมองน้องสาวอย่างไม่ชอบใจนัก
“ก็พอได้ค่ะพี่มะลิ เดือนหนึ่งก็ได้หลายหมื่นนะ แต่อรทำคนเดียวมันเหนื่อยมาก ต้องจ่ายตลาดเอง ทำอาหารเอง มาจ้างคนช่วยเมื่อตอนพี่ภพเขาเข้าโรงพยาบาลนี่ล่ะ นี่ถ้าอรไม่ท้องอรก็อยากทำต่อค่ะ แต่ถ้าจะให้หักโหมเหมือ
