(วันจัดงานเลี้ยง)
ณ ห้องทำงานหัวหน้าหน่วยฯ ที่ 3
“มิวะ”
เหม่อลอย...
“มิวะ”
เหม่อลอย...
เสียงของหัวหน้าคนใหม่เรียกชื่อเลขาที่เอาแต่นั่งเหม่อมาสักพัก และเจ้าของชื่อไม่รู้เลยว่าถูกเรียกมาเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วด้วย ในหัวมีแต่เสียงของแม่วนเวียนเข้ามาไม่หยุด สายตาเหม่อลอยไม่โฟกัสสิ่งใด จนกระทั่งรู้ตัวอีกทีคือจังหวะหางตาเห็นเข้ากับกระเป๋าใบหรูถูกยกผ่านหน้าไป
หมับ!
“ขโมย! จับเข้าคุกได้เลยนะคะคุณเก็น!” สติกับเข้าร่างพร้อมกับดีดตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้ เอื้อมมือไปคว้ากระเป๋าตัวเองเอาไว้ได้ทัน ซึ่งอีกฝ่ายไม่ยอมปล่อยมือจากกระเป๋าของฉันเช่นกัน
“สนใจกระเป๋ามากกว่างานอีกนะ” สายตาและน้ำเสียงของเขาทำฉันพูดอะไรต่อไม่ถูก
“ขอโทษค่ะ มีเรื่องให้คิดนิดหน่อย”
“เกี่ยวกับงานมั้ย”
“...ไม่ค่ะ” ตอบตามความจริงโกหกไปเขาก็จับได้อีกนั่นแหละ รู้มากขนาดนี้
“แล้วจะทำงานกี่โมง” มือหนาปล่อยจากกระเป๋าแล้วยกนาฬิกาที
