“หนูริสา เป็นหนูริสานี่เองเหรอที่เป็นสะใภ้ของฉัน” คุณวารีตาวาวด้วยความดีใจ เมื่อริสาที่เป็นสะใภ้ท่าน คือหนูริสาที่ท่านเอ็นดู เพราะเคยช่วยชีวิตท่านไว้ตอนที่ท่านเกิดอาการลมชัก ผู้หญิงคนนี้ยอมให้คุณวารีที่เธอไม่รู้จักกัดมือของเธอไว้ และพาคุณวารีส่งโรงพยาบาลจนท่านอาการปลอดภัยและกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมดังเช่นทุกวันนี้
“คุณวารี สวัสดีค่ะ” เฌอริสาไหว้คุณวารีและยิ้มให้ท่านด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตน ท่ามกลางความประหลาดใจของทุกคน สงครามที่กำลังจะเกิดขึ้น มันดูเหมือนว่าจะสงบลงเพราะทั้งสองคนรู้จักกันมาก่อน ตอนนี้ทั้งนางชะเอมและพศุตต่างประเมินสถานการณ์ตรงหน้า และเลือกที่จะนิ่งเฉยเพื่อดูว่าสองคนนี้จะคุยอะไรกันต่อ
“หนูเองหรอกหรือแม่ของหลานฉัน ภรรยาของตาพี” คุณวารีเอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสียงที่ทุกคนอ่านไม่ออก
“ใช่ค่ะ ริสาขอโทษนะคะที่ทำให้คุณวารีไม่พอใจ แต่ริสาไม่มีทางเลือกอื่นจริงๆ ค่ะ” เฌอริสาเอ่ยกับคุณวารีด
