ครืด~
เพิ่งนึกถึงก็โทร.มา เพิ่งพรากกันไม่ถึงชั่วโมงด้วยซ้ำคงกลัวว่าเขาจะพาลูกเธอไปไกลสิท่า หรือกลัวเอาลูกไปขาย
“ว่ายังไง พี่ไม่ได้พาลูกไปเหลวไหล”
(แล้วพาไปที่ไหนคะ)
“เดินเล่นข้างมหาวิทยาลัย เดี๋ยวว่าจะพาไปสนามเด็กเล่น”
เธอทำเสียงตอบรับในลำคอ เขาก็ยิ้มออกมาเมื่อถูกอีกฝ่ายยอมรับกับการกระทำของตัวเอง ดีใจเหมือนตอนครูชมว่าส่งการบ้านเป็นคนแรกเลยนะเด็กชายบริภัทร
(ไม่ต้องห่วงหรอก ตั้งใจซ้อม)
คำพูดธรรมดาแต่แฝงไปด้วยกำลังใจทำให้เฌอริตาเงียบเหมือนนึกคำพูดต่อจากนั้นไม่ออก เธอยังไม่ได้ซ้อมเพราะรุ่นพี่มาช้าแต่เดี๋ยวก็คง ‘ตั้งใจซ้อม’ อย่างที่เขาบอก ถึงโทร.มาเช็กความเรียบร้อยก่อน
(กลัวน้องฌอนจะอยู่ไม่ได้ เพราะไม่เคยอยู่กับคนแปลกหน้า)
ขยันกระแทกแดกดันจริงแม่คุณ
“สบายมาก ไม่แปลกหน้าแล้วเคยเจอกัน” ร้องไห้ไปแล้วรอบหนึ่งแต่เขาไม่บอกให้เธอเป็นกังวลหรอกเดี๋ยวจะไม่ยอมให้เขาเอาลูกมาด้วยอีก
(โอเค งั้นแค่
