เฌอริตาครางครวญเมื่อถูกริมฝีปากหนารุกล้ำส่งอวัยวะหนึ่งเข้าแทรก มันทั้งนุ่ม ทั้งสากชอนไชสำรวจในโพรงปากหอมหวาน ดูดดึงเรียวลิ้นของเธอสลับกับตวัดเล่นหยอกเอิน
หัวใจดวงเล็กสั่นสะท้านไปทั้งโพรงอก จูบตอบเขาอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ขณะที่ริมฝีปากยังแนบสนิทก็ไม่อาจซ่อนรอยยิ้มที่พึงพอใจไว้ได้ ความไม่ประสีประสาของเฌอริตาทำให้เขาใจเต้น
เธอหลับตาพริ้ม มองไม่เห็นดวงตาสีเข้มที่กำลังยิ้มตาม
“อื้อ พี่บูม…”
เสียงหวานเล็ดลอดออกมาได้นิดเดียวก็ถูกประกบจูบต่อ เธอยังไม่มีเวลาสูดลมหายใจเลยด้วยซ้ำ เขาปั่นป่วนลมหายใจเธอด้วยเรียวลิ้น สอดลึก…ราวกับจะคว้านค้นทุกซอกมุม ปากเป็นกระจับบวมเบ่งเพราะถูกบดขยี้หนักหน่วง
ลมหายใจของคนตัวเล็กหอบหนัก ในหัวอื้ออึง สติกระจัดกระจายไปหลายที่ ร่างกายอ่อนเปลี้ย ดวงตาหยาดเยิ้มฉ่ำปรือ
“หวานจัง”
ขยับพูดขณะที่ริมฝากยังแนบชิด ขบกลีบปากของเธออย่างหยอกเย้า คนตัวเล็กอกสั่นขวัญผวาเมื่อเขาขยับริม
