กิตติภพกลับไปถึงบ้าน แม้เขาจะกลับมาอยู่ที่กรุงเทพฯ แต่ไม่มีวันไหนที่เขาจะกลับมานอนที่บ้านหลังนี้อีก ด้วยความที่ครั้งหนึ่งก็ยังมีความทรงจำเกี่ยวกับพราวตะวัน ห้องนอนที่เคยอยู่ร่วมห้องเขาก็ไม่กล้าขึ้นไปดูเลยสักครั้ง พอวันนี้ที่ได้กลับมาจึงถือโอกาสเดินขึ้นไปบนห้องนอนส่วนตัว ที่ครั้งหนึ่งเขาและเธอเคยมีความสุขบนเตียงที่ดีร่วมกัน
ทุกอย่างภายในห้องดูสะอาดเรียบร้อย ถูกเก็บไว้เป็นระเบียบ นานร่วมเดือนแล้วสินะที่ไม่มีใครพักอาศัยอยู่ในห้องนี้เลย ดวงตาคมกวาดสายตาไปโดยรอบ ไม่มีความทรงจำใดให้เหลืออยู่ แม้แต่รูปถ่ายวันแต่งงานที่เขาเคยเห็นเธอวางเอาไว้บนหัวเตียงตั้งสามรูป ตอนนี้หายไปไหนนะหรือว่าแม่บ้านเก็บเอาไปไว้ที่อื่นแล้ว ขาสูงยาวก้าวเดินไปรอบห้องเหมือนกับสำรวจตรวจตรา ก่อนจะเดินเข้าไปภายในห้องแต่งตัว หน้าโต๊ะเครื่องแป้งแสงไฟที่ส่องกระทบเข้ากับแหวนเพชรเม็ดโต กิตติภพเดินเข้าไปใกล้หยิบเอาแหวนวงนั้นแหวนแต่งง
