4ปีผ่านไป
จากวันนั้นจนถึงวันนี้ เวลาล่วงผ่านเลยมานานถึง 4 ปีแล้ว
พราวตะวันหนีมาใช้ชีวิตไกลถึงเมืองชลบุรี ชีวิตไม่ได้เลวร้ายและไม่ได้ดีมากมายจนสู้ต่อไปไม่ไหว ตอนนี้เธอคลอดลูกเป็นเด็กผู้หญิงหน้าตาจิ้มลิ้มอายุ 3 ขวบครึ่งหน้าตาเหมือนพ่อไม่มีผิด มองหน้าลูกทีไรเธอก็ยังรู้สึกอยากร้องไห้ตลอดเวลา เพราะคำพูดคำจาของคนเป็นพ่อ ทิ่มแทงหัวใจของเธอมาจนถึงทุกวันนี้ ยังจำวันที่หนีออกจากอะพาร์ตเมนต์มาไม่มีแม้แต่รองเท้าให้สวมใส่ เธอเหยียบทั้งเศษแก้วและหินที่ทิ่มตำเป็นความรู้สึกเจ็บปวดทรมานแต่เธอก็ต้องรีบหนีไปให้ไกล ไปให้พ้นหน้าของผู้ชายที่ทำร้ายหัวใจเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ในวันนั้นเธอต้องโบกรถที่วิ่งผ่านหลายต่อหลายคัน เพื่อให้มาถึงยังจุดหมายปลายทางที่เธออยากจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ เมืองพัทยาที่เธอนึกถึงเป็นที่แรก ที่ ๆ จะทำให้เธอหางานทำและหาเงินเลี้ยงชีวิตได้ง่ายกว่าที่อื่น จากเด็กล้างจานภายในร้านอาหารเล็ก ๆ อาศัยอ
