"มีอะไรก็พูดมาสิ เอาแต่นั่งจ้องหน้าอยู่ได้" หลังจากที่เข้ามาในห้องได้เกือบสิบนาทีแล้ว สายลมก็ไม่ยอมปริปากพูดอะไร เอาแต่นั่งขาไขว่ห้าง กอดอก และสายตาก็จ้องมองมาที่เธอ
"ฉันขอโทษ ที่ห้ามให้เธอไปผับด้วย จนเธองอน"
"ความจริงเราก็หายงอนตั้งแต่เมื่อคืนแล้วแหละ"
"ถ้าหายแล้ว แล้วเมื่อเช้าที่เราคุยกันทำไมต้องหน้าบึ้งใส่ฉัน"
"....."
"เป็นอะไร ฉันทำอะไรให้เธอไม่พอใจอีกเหรอ พูดมาสิ ถ้าตรงไหนฉันทำให้เธอไม่ชอบ ฉันจะได้ขอโทษถูก"
"ไม่มีอะไร เราก็ทำหน้าปกติ ที่หน้าบึ้งก็เพราะว่าเมื่อเช้าตื่นเช้าเกินไป ก็เลยง่วงนอน"
"....."
"จริง ๆ"
"เรารู้จักกันมาแปดปีแล้วนะลูกแพร ฉันรู้นิสัยเธอดี"
"จริง ๆ นะลม"
"โอเค ถ้าเธอไม่พูด ฉันก็มีวิธีให้เธอยอมพูดอยู่แล้ว" สายลมพูดจบ ก็ลุกขึ้นแล้วเดินมาหาหญิงสาวที่นั่งอยู่โซฟาฝั่งตรงข้าม
"จะทะ...ทำอะไร"
"เค้นคำตอบ"
“อื้อ!” หญิงสาวส่งเสียงประท้วงในลำคอ หลังจากที่สายลมก้มล
