หลังจากนั้นอีกสามชั่วโมงบุษบามินตราถึงยอมเดินกลับคอนโดที่อยู่ไม่ไกล กระทั่งขึ้นมาถึงชั้นที่พักเธอจึงได้แต่ยืนอยู่หน้าประตูนานมากเพียงไม่กล้าเข้าไปข้างในห้อง
ไม่รู้ว่าตอนนี้วชรวรรษจะหายเมาหรือยัง ไม่ก็เขาอาจจะตื่นแล้วหนีไปแล้วก็ได้
บอกตามตรงเธอไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองพร้อมจะเผชิญหน้ากับเขาหรือเปล่า ทว่าสุดท้ายบุษบามินตราก็เปิดประตูเข้าไปอยู่ดี
และพอเธอก้าวเข้าไปข้างในห้องเท่านั้นแหละ เงยหน้าอีกทีก็เห็นว่าวชรวรรษมายืนทำสีหน้าร้อนรนต่อหน้าเธอแล้วในเวลานี้
“พี่เดย์”
หญิงสาวผงะ แล้วเรียกชื่อคนที่อยู่ในความคิดของเธอตลอดเวลาซึ่งโผล่มาไม่ให้ทันตั้งตัว
ใบหน้าหล่อเหลาที่ซีดเผือดจ้องมองเธอ มือใหญ่เอื้อมมาเหมือนจะแตะเธอแต่สุดท้ายก็ไม่กล้า
ทว่าถึงอย่างนั้นเขาก็มองเธอด้วยสีหน้าและท่าทีร้อนรน เห็นได้ชัดว่าเขาเองก็คงจะจำได้ว่าเมื่อคืนนี้ทำอะไรลงไปกับเธอบ้าง
“มิ้นต์! มิ้นต์หายไปไหนมาน่ะ”
บุษบามินตราม
