วชรวรรษมองรูปของตัวเองกับคนตัวเล็กพร้อมกับแคปชั่นที่เธอเขียนถึงเขาแล้วก็ยิ้มกว้างจนใบหน้าแดงก่ำ กระทั่งไม่สามารถทนนั่งให้ห้องประชุมได้อีกต่อไปเพราะกำลังจะสติแตกแล้ว จึงได้แต่สั่งปิดการประชุมอย่างรวดเร็ว เพราะตอนนี้มันก็เริ่มเป็นช่วงท้ายๆ ที่ไม่ได้สำคัญอะไรแล้ว
พอเขาเข้ามาถึงในทำงาน ก็รีบเก็บของแล้วกวาดทุกอย่างกลับบ้านโดยเร็ว ตอนนี้น้องรอเขาอยู่ที่บ้าน ถ้าไม่รีบกลับไปเอาใจน้องจะต้องเหงาแน่ๆ
หมายถึงน้องเหงาเหรอ?
เปล่า เขานี่แหละที่เหงาเพราะห่างน้อง
และวชรวรรษก็อยากกราบฟ้าดิน ถนนทุกสายและการจราจรเมืองไทยที่วันนี้เป็นใจทำให้เขาคาดเดาได้ว่าเขาจะสามารถเหยียบถึงบ้านได้ภายในยี่สิบนาที
ระหว่างที่ฮัมเพลงรักจากวิทยุที่เปิดเป็นเพื่อนในรถ เขาก็อดคิดถึงไอจีที่ตัวเองเพิ่งอัพก่อนจะออกมาเพื่อเป็นการตอบโต้สิ่งที่คนตัวเล็กกว่าบอกเขาผ่านทางไอจีตัวเองที่เพิ่งเริ่มเล่นไม่ได้
เขาอัพรูปน้องกับตัวเองในวันแต่
