พอเบสเพื่อนรักได้ยินอย่างนั้นก็ตบโต๊ะปึงอย่างเกรี้ยวกราด
“แล้วมึงทำไงวะเดย์ แบบนี้ยอมไม่ได้นะมึง”
“ทำไงได้ล่ะได้สัส” เขาบรรจงตอบมาจากใจ “กูได้แต่ทำเป็นไม่แคร์ไงมึง”
ทั้งๆ ที่ในใจโคตรแคร์มาก เจ็บมากจนอยากกรีดร้อง
“โอ๊ย ไอ้เวร โคตรกากอะ” ไอ้น็อตเพื่อนชั่วถึงกับร้องออกมาเสียงหลง
ขณะที่ไอ้เชนส่ายหน้าปลงชีวิต
“ต่อหน้าขึงขังลับหลังใจกากสุดๆ”
เขาขึงตาใส่มัน เกลียดมากประโยคนี้ ได้ยินมาหลายปีแล้วอยากจะขอซื้อจริงๆ
“แล้วนี่มึงไม่เห็นหน้าน้องมากี่วันแล้ว”
ไอ้เชนเปลี่ยนเรื่องถาม
เขาถอนหายใจยาว ก่อนจะตอบอย่างปลงตก
“เก้าวันกับอีกห้าชั่วโมง” พวกมันทำตาเหลือกเมื่อได้ยินคำตอบ เออ กูนับชั่วโมงด้วย จริงๆ นับนาทีและวินาที แต่ไม่อยากทำให้ฟังเหมือนคนบ้าเลยบอกแค่ชั่วโมง “พอกูเห็นว่าวิธีนี้แม่งไม่เวิร์ค กูเลยฉีกสัญญาทุกอย่างแม่ง ดีนะไม่ได้เซ็นส่วนมีตติ้งอะไรด้วยเยอะแยะ กูไม่อยากเดินสาย แค่เรียนก็จะอ้วก
