2
ของเดย์
วชรวรรษทนฝ่าเปลวแดดในช่วงบ่ายกลับมายังคณะเพื่อจะเข้าเรียน ทันทีที่เข้ามาใต้ตึกเรียน เสียงหมาสองตัวก็เห่าหอนขึ้นมาพร้อมเพรียงกันในทันใด แหม...ปลุกเร้าความสถุลในตัวเขาให้ลุกพรึบพรับเลยทีเดียว
“แหมๆ เพื่อนเดย์ครับ นึกว่าจะมาไม่ถูกคณะแล้วอะ”
“ข้าวโรงอาหารพวกสินกำอร่อยไหมเพื่อน”
“ไปกินไม่ชวนกันเลยนะ”
“หุบปากเหอะน็อต เบส”
วชรวรรษที่ยังไม่หายร้อนและแสบผิวก็หันไปจิกตาใส่เพื่อนสนิท ส่วนหนึ่งคืออยากให้พวกมันเลิกล้อและเขาก็ไม่อยากยอมรับว่าเพิ่งฝ่าแดดจากคณะศิลปกรรมศาสตร์กลับมาคณะวิศวกรรมศาสตร์นี่แหละ
ตอนนี้เขาเรียนปีสี่ คนบางคนในที่สุดก็แอดมิดชั่นติดคณะและสาขาที่ตัวเองหวัง และนั่นก็ทำให้เขาต้องเอาตัวเองไปคณะนั้นแทบจะวันเว้นวัน ทั้งๆ ที่เรียนปีสี่ งานเยอะ โปรเจกต์รายงานเยอะมหาศาล แต่เพื่อรักเขาเลยทำได้ทุกอย่าง
แต่ทำไปคนรับก็ไม่เคยจะรู้ตัว ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย...
“นี่เปิดเทอมมาสามเ
