ประเทศสหรัฐอเมริกา
รูปถ่ายของหนุ่มสาวคู่หนึ่งที่กำลังเดินจับมือกันอย่างแนบแน่นพร้อมยิ้มให้กันอย่างมีความสุขทำให้สีหน้าที่กึ่งบึ้งกึ่งยิ้มนั้นดูเหี้ยมเกรี้ยมขึ้นหลายส่วนมือที่ถือรูปค่อยๆกำเข้าหากันแน่นจนรูปในมือยับยู่ยี่เพลิงโทสะที่สุมอยู่ในอกมานานพลันพลุ่งพล่านจนยากจะระงับ
“นายจะเอายังไงต่อครับ”
ไบรอันลูกน้องคนสนิทของครูซเอ่ยถามด้วยความคับแค้นใจไม่ต่างจากผู้เป็นนายที่กำลังนั่งมองใบไม้สีแดงที่ร่วงหล่นลงบนพื้นด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดาว่าตอนนี้เจ้านายของเขารู้สึกอย่างไรที่เห็นศัตรูใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ในขณะที่ตัวเองนั้นต้องใช้ชีวิตอยู่บนความทุกข์ใจกับความสูญเสียที่แทบจะเอากลับคืนมาไม่ได้ถ้าไม่มีเพื่อนๆยื่นมือเข้ามาช่วย
“หึ ความสุขของมันฉันจะทำลายให้สิ้นซากบอกแม็กซ์ให้เตรียมคนและเครื่องบินให้พร้อมเราจะออกเดินทางไปประเทศไทยให้เร็วที่สุด”
“นายคิดดีแล้วใช่ไหมครูซ”
น้ำเสียงเย็นเยียบของใครบาง
