“ลมหนาว พี่หม่อนเจ็บนะนี่แหนะ”
หม่อนไหมย่อตัวลงกอดเจ้าลมหนาวที่เอาหัวถูไถไปมาอย่างทะเล้นอยู่ในอ้อมกอดของเธอก่อนที่หม่อนไหมจะหอมหัวเจ้าลมหนาวฟอดใหญ่และลุกขึ้นเดินเข้าไปหารามสูร โดยที่มีเจ้าลมหนาวเดินตามไปติดๆ ในขณะที่รามสูรค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองหม่อนไหมที่กำลังเดินเข้ามาหาเขาใบหน้างดงามพลันเผยรอยยิ้มละมุนให้รามสูรที่เผยสีหน้ายินดีอย่างไม่อาจปิดบัง
“ทำไมถึงยิ้มแบบนั้นคะมีอะไรให้น่าดีใจขนาดนั้นเชียว”
หม่อนไหมเอ่ยถามรามสูรด้วยความแปลกใจระคนสงสัยเมื่อเห็นรอยยิ้มของเขาเต็มไปด้วยความปิติยินดีทั้ง ๆที่เขาเพิ่งกลับมาจากซื้อนมหมีปั่นให้เธอ ส่วนเจ้าลมหนาวที่พบคนที่ไม่รู้จักคุ้นเคยกันครั้งแรกเจ้าหมายักษ์ก็รีบเดินเข้าใกล้ๆและเดินวนไปมารอบตัวรามสูรเพื่อทำความรู้จักทันที
“นี่คือสร้อยที่หนูหม่อนเอามาซ่อมเหรอคะ”
น้ำเสียงแหบห้าวเอ่ยถามหม่อนไหมที่พยักหน้ารับพร้อมกับเดินเข้าไปหยิบสร้อยออกจากกล่องที่อยู่ในมื
