"รีบกินสิ"
"คะ เดี๋ยวสิตอบแชทเพื่อนแป๊บ"
ฉันโกหกไปและกดล็อคหน้าจอไอโฟนตัวเองก่อนจะมองพี่สิบที่กำลังก้มหน้าก้มตาสูบบรรดาเส้นเข้าปากอยู่ ตอนนี้เรากำลังกินราเม็งกันในร้านที่พี่สิบอยากกินอ่ะฉันก็ไม่แน่ใจหรอกนะว่ามันอร่อยไหมแต่ราคานี่อย่างแพง ราคาไม่น่ารักเท่าขนาดเลยอ่ะเอาจริง
"พี่รีบกินเพราะจะรีบไปนอนใช่ไหมล่ะ"
ฉันถามระหว่างคีบเส้นใส่ช้อนและเป่าเพราะมันร้อน ร้องจนขึ้นไอแต่พี่สิบยังคงสูบเอาๆเหมือนคนหิวอ่ะ เขาไม่ร้อนหรอวะนั้น?
"อืม"
หลังจากสูบเส้นเข้าไปจนเต็มปากเจ้าตัวก็เงยหน้ามาตอบและคีบเส้นขึ้นรอขณะเคี้ยว ฉันจึงเอาเข้าปากบ้างหลังจากเป่ามานาน..อืมต้องยอมรับว่ามันอร่อยขนาดฉันไม่ปรุงยังอร่อยเลย
"พี่กินช้าๆสิคะมันยังร้อนอยู่เลย"
"อืม"
จิตใจจะตอบกันแค่นี้? คือเอาจริงๆตอนนี้เป็นท้อมากเพราะหลายวันหลังจากฉันพันตัวมาเป็นแกร็บรับส่งเขาแต่มันก็ไม่มีอะไรพัฒนาเลยว่ะนอกจากเขาที่ติดนอนมากกว่าเดิมเพร
