07.00 AM.
"มิ้นลงมากินข้าวจะสายแล้วนะ"
ผมเงยหน้าจากโทรศัพท์ที่ค้างอยู่ที่แชทกลุ่มพวกเพื่อนของผมที่ทักมาถามเรื่องที่บ้านของน้องมายด์เพราะอยากเสือกและผมก็ตอบไปพอตามที่เห็นแต่ผมก็ต้องละความสนใจจากแชทเพื่อมองมายด์ที่อยู่ในใส่เพียงแค่เสื้อยืดกางเกงยีนส์ขาสั้นและก้าวผมขึ้นม้วนง่ายๆหากแต่ที่พิเศษขึ้นมาคือผ้ากันเปื้อนที่น้องกำลังสวมอยู่
ไม่บ่อยนักที่มายด์จะเข้าครัวเพราะน้องค่อนข้างขี้เกียจซึ่งผมก็ไม่ได้ว่าไรเพราะตัวเองขี้เกียจหนักกว่าน้องเยอะแต่พอได้เห็นตอนน้องเข้าครัวแบบนี้แล้วมันน่ารักดี..ผมก็นั่งรออยู่ที่โซฟาบรรยากาศมันเลยเหมือนครอบครัวเอามากๆ
"กำลังๆๆๆ"
น้องมิ้นตะโกนดังมาจากบนห้องและบ้านนี้ค่อนข้างจะเสียงดังกันทุกคน ผมไม่แปลกใจเลยเรื่องมายด์ที่ปากจัดผมว่าน้องเบาไปเลยนะถ้าเทียบกับแม่ตอนขายหมูอ่ะ
"มิ้นมันจะสายไหมล่ะ" มายด์ตะโกนเร่งน้องอีกครั้งพร้อมยกจานข้าวมาตั้งที่โต๊ะผมจึงลุกไปช่วยถือ "แ
