"อีมายมึงเหวี่ยงไปมั่วแล้ว"
ฉันถอนหายใจออกมาเสียงดังและหันกลับไปมองอีแทนกับอีแนนที่เดินตามออกมาจนถึงหน้าคณะ
"กูเข้าใจว่าถ้ามึงเลือดขึ้นหน้าแล้วมึงหัวร้อนแต่คนที่มึงเพิ่งเหวี่ยงไปมันพี่สิบนะ"
"เอากระเป๋ากูมา"
ฉันเอื้อมมือไปคว้าเอากระเป๋าตัวเองมาสะพายไว้เองก่อนจะมองเพื่อนทั้งสองที่กำลังมองอย่างเอือมระอาปนเหนื่อยใจและฉันรู้ สันดานฉันมันเสียมากเวลาเลือดขึ้นหน้า
"กูขออยู่คนเดียวก่อน"
"เออ งั้นมึงกลับไปเลย"
อีแทนที่รู้สันดานฉันดีที่สุดบอกทันทีฉันจึงพยักหน้าและกลับหอตัวเอง และใช่เวลาไม่นานก็ถึง ห้องของฉันที่ฉันไม่ได้โผล่หัวมาเกือบอาทิตย์ มาก็แค่แวะเอาเสื้อผ้าเพื่อไปนอนกับพี่สิบ
พรึ่บ
ฉันเหวี่ยงกระเป๋าทิ้งแม้โทรศัพท์มันจะสั่นตลอดเวลาก่อนจะเดินไปทิ้งตัวลงบนเตียงมองเพดานให้ความเงียบมันปกคลุม
"แย่อีก"
ทำตัวเองให้ดูแย่อีกแล้ว ฉันจำได้ว่าครั้งล่าสุดที่เหวี่ยงจนไร้สติแบบนี้ตอนตบกับอีตาล ฉัน
