@ Pheromone Pub
ด้านคลังแสงไม่ได้สังสรรค์กับเพื่อนเป็นเวลาเดือนกว่าๆ ทั้งงานยุ่งและไหนจะเพิ่งถอดเฝือกอ่อนที่ข้อมืออีก เพราะอุบัติเหตุครั้งนั้นทำให้กระดูกข้อมือของเขาถึงขั้นร้าวเลยทีเดียว ผู้หญิงคนนั้นจะรู้บ้างมั้ยว่าเธอได้ทิ้งระเบิดลูกใหญ่เอาไว้ให้เขา ครั้นจะไปเรียกร้องค่าเสียหายก็ทำไม่ได้ เพราะเธอทิ้งเอาไว้เพียงคราบเลือดบนผ้าปูที่นอนกับแผ่นปิดจุกรูปหัวใจแสนอันตรายเอาไว้ให้ดูต่างหน้า
“ไอ้แสง!”
“คลังแสง!”
“เชี่ย!อะไรของมึงวะไม้ หูกูจะแตก!” คลังแสงยกนิ้วชี้ขึ้นแคะขี้หู เมื่อถูกไม้กล้าตะคอกใส่หูของเขาเต็มๆ มันจะเรียกทำไมนักหนาวะ คนกำลังคิดอะไรเพลินๆ
“มึงเหม่ออะไรของมึง กูตะโกนปาวๆ แม่งนั่งนิ่งเป็นหินอยู่ได้”
“กูก็ต้องมีอะไรให้คิดเรื่อยเปื่อยบ้างมั้ย”คลังแสงเอ่ยเนือยๆจากนั้นก็ยกไวน์ในแก้วขึ้นจิบ
“คิดในผับเนี่ยนะ”
“เรื่องของกู”
“เออ กูแค่จะบอกว่ามีรุ่นน้องกูอยากรู้จักมึง”
ไม้กล้าพยักพ
