เธอทำแผลให้เขาอย่างบรรจง แผลมันดูลึกมาก แต่เจย์เด็นก็ยังทำหน้านิ่งเหมือนกับว่าแผลนั้นมันเป็นแค่รอยแมวข่วน ทั้งๆ ที่เธอเป็นคนลาดแอลกอฮอล์เองแท้ๆ ยังรู้สึกแสบแทน คงจะเป็นพวกคลั่งความเจ็บปวดจริงๆ สินะ!
เขาจ้องมองเธอ ด้วยใบหน้าที่อยู่ใกล้ๆ ทำให้หญิงสาวที่เจนจัดอย่างยัยแม่มดสาว ถึงกับแสดงอาการเขินอายหน้าแดงออกมาทั้งที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัว
"เสร็จแล้วค่ะ" เธอปิดปากแผลเสร็จเก็บอุปกรณ์ทั้งหมดลงกล่อง และหันไปบอกคนหน้าคมที่จ้องมองหน้าเธอตาไม่กระพริบ
"ต่อเรื่องของเราเลยไหม?" เจย์เด็นดึงตัวเธอที่กำลังจะลุก ให้ล้มลงมาตรงแผงอกแกร่งที่ไร้เสื้อผ้าปกปิด
"แต่คุณเจ็บอยู่นะคะ ฉันกลัวว่ามันจะอักเสบ"
"แผลแค่นี้ มันไม่ทำให้แรงกระแทกของฉันมันน้อยลงหรอกน่า" เขาพูดพร้อมกระตุกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์
"แต่คุณต้องกินยาแก้อักเสบนะคะ"
มาเฟียหนุ่มมองหน้าสวยที่ยืนอยู่ข้างเตียง เขาดีดตัวเองลุกขึ้นและทำแค่เพียงจับไหล่ม
