“เมื่อกี้เกือบไปแล้วนะทับทิม” ฮาวี่เอียงคอถามระหว่างเดินกลับมาบ้านด้วยกัน
“ว่าแต่ทับทิมเรียนยูโดสายดำด้วยเหรอ?”
“ใช่...พี่แทนส่งทับทิมไปเรียนตั้งแต่เด็กๆ แล้วล่ะ พี่แทนบอกว่าโจรผู้ร้ายมันเยอะให้มีวิชาติดตัวเอาไว้ บางทีวันหยุดทับทิมก็ยังไปเรียนต่อยมวยเลยนะ”
“ว้าว เก่งจังแถมยังทำอาหารเก่งอีกด้วย ครบเครื่องดีจริงๆ แถมยังสวยด้วยนะ” ฮาวี่พูดพร้อมยิ้มหวานใส่
“ชมกันเกินไปแล้ว เรารีบไปทำอาหารให้พวกขี้เมากันดีกว่า” ทับทิมพูดมาอย่างเขินๆ
ตกเย็น@บ้านผู้หมวดแทน
“กลิ่นอะไรหอมจังเลยทับทิม?”
พอได้ยินเสียงรถจอด ไม่นานก็มีเสียงของหมวดแทนดังขึ้นมา
“ก็กลิ่นปลาทอดกับต้มยำสำหรับพวกขี้เมาไงคะ”
“ขี้เมาตรงไหน เขาเรียกว่าเข้าสังคมตังหาก”
“สังคมคนขี้เมาไง ฮ่าๆ”
“ยัยแสบ” เขาค้อนใสน้องสาวขวับ และเปลี่ยนสายตาหันไปมองส่งยิ้มหวานให้คนหน้าสวยที่ยืนเด็ดพริกอยู่ด้านข้าง
“ฮาวี่ ระวังแสบมือนะครับ”
“ห่วงน้องบ้
