ตอนที่ 2 อ่อยเบาๆ
1536 คำ
หลังจากออกมาจากสนามแบงค์เลยมาส่งฉันกับไอ้มี่ที่คอนโด เพราะฉันกับไอ้มี่อยู่คอนโดเดียวกัน แต่ต่างชั้นกันเท่านั้น
“เดี๋ยว 1 ทุ่มเรามารับนะ”
“อืม...”
ฉันกับไอ้มี่ลงจากรถแล้วก็เดินขึ้นลิฟท์ของคอนโดไป
“ไปชุดไหนดีวะ?” ฉันหันไปถามเพื่อนสาวของฉัน ที่เอาแต่ยิ้มกริ่มเหมือนมันเพ้อฝันอะไรบางอย่างอยู่
“ไอ้มี่...ไอ้มี่ มึงได้ยินกูไหม?” ฉันต้องเขย่าตัวมันให้ออกจากภวังค์
“เออ! กูได้ยินแล้ว”
“มึงเป็นเหี้ยไร ยิ้มอยู่ได้”
“กูกำลังคิดถึงเอ็ม...กูจะอ่อยแม่งยังไงดีวะ?”
“มึงก็ไปจัดชุดสุดเอ็กซ์ของมึงออกมาเลย”
“อย่างงั้นเลยเหรอวะ?” ฉันแกล้งพูดยุมัน เพื่อนสาวก็ทำหน้าครุ่นคิด
“เออ!”
“งั้นกูไปแต่งตัวก่อนนะมึง แล้วเจอกัน”
ไอ้มี่มันแยกตัวออกจากลิฟต์และตรงไปที่ห้องของตัวเอง ส่วนฉันก็ขึ้นไปที่ชั้น 7 ต่อและรีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
ฉันไปรื้อตู้เสื้อผ้าและเอาชุดเที่ยวออกมากองเอาไว้ ชุดไหนดีวะที่จะดูเหมือนอ่อย แต่ไม่ได้อ่อย
ฉันเปลี่ยนและลองอยู่หลายชุด ก็ยังไม่ลงตัวสักที จนตอนนี้จะได้เวลาที่แบงค์จะมารับแล้ว เลยวีดีโอคอลไปหาไอ้มี่มัน
Rrrrrr.
“มึง....กูเลือกชุดยังไม่ได้เลย”
“อย่าว่าแต่มึงเลยกูยังเลือกไม่ได้เหมือนกัน”
ตอนนี้ทั้งสองสาวอยู่ในชุดกระโจมอก ทั้งที่แต่งหน้าทำผมเรียบร้อย แต่ยังเลือกชุดกันไม่ลงตัวสักที
“ชุดไหนที่มันจะดูอ่อยเบาๆ วะ เอาแบบไม่แรงมาก คืนนี้กูอยากได้เอ็ม มึงว่าเกาะอกไปเลยไหม?”
“เชี้ย...แรงไปป่าวมึง?” ฉันเตือนมันเพราะหน้าอกมันก็ไม่ใช่จะเล็กๆ
“มีของดีก็ต้องโชว์ป่ะ”
“เกาะอกกับอะไร มึงเอามาแมทช์ให้กูดูดิ...”
ไอ้มี่มันเอาชุดเกาะอก กับกางเกงยีนต์รัดรูปออกมาวางคู่กัน และส่องให้ฉันดู
“กางเกงถอดยากไปเปล่าววะมึง 555” ฉันแซวมันอย่างหยอกล้อ เพราะรู้ดีว่าเพื่อนต้องการจะเผด็จศึกคนที่มันหมายปองอยู่มากแค่ไหน
”โห...ไอ้ดรีมให้มันคิดจะถอดก่อนเถอะ เดี๋ยวกูจะรีบถีบกางเกงออกให้เลย”
ตอนนี้ฉันกับไอ้มี่มารอแบงค์อยู่ที่ใต้ตึกคอนโด ไอ้มี่มันมาในชุดเกาะอกกับกางเกงยีนต์รัดรูปตัวที่มันเลือก ดูสวยและเปรี้ยวมากจริงๆ เชียว
ส่วนฉันก็มาในชุดกระโปรงเดรสสั้นเหนือหัวเข่าสายเดี่ยวสีดำพอดีตัวขลับกับผิวขาวออร่า ปล่อยผมสยายไปถึงกลางหลัง
“ไอ้มี่...ไหนมึงบอกว่าอ่อยเบาๆ ไง?”
“เบาสุดของกูแล้ว...”
“เชี้ย...แรงกว่านี้ก็กระโจมอกแล้วนะมึง 555” ฉันพูดหยอกล้อกันไม่นานแบงค์ก็ขับรถมาจอดเทียบที่ใต้ตึกคอนโดพอดี
“มึงนั่งหน้าเลย”
ฉันกำลังเดินอ้อมไปเพื่อจะเปิดประตู แต่ไอ้มี่ก็แย่งนั่งข้างหลังซะนี่
แบงค์มองหน้าฉันตาไม่กระพริบ และมองชุดที่ฉันใส่
“สวยจัง” เขาพูดเบาๆ แต่ฉันก็พอจะได้ยิน และไม่รู้ว่าไอ้มี่มันได้ยินด้วยหรือเปล่า
แบงค์เขาแค่ใส่เสื้อยืดสีดำ กับกางเกงสีเข้มทรงกระบอกพอดีตัว แค่นั้นมันก็ทำให้เขาดูเท่ห์เป็นบ้า แต่สายตาฉันมันก็ยังมองเลยไปมองเป้าตุงๆ ในกางเกงเขาอีก
เชี้ยเอ้ยยย!!! อย่ามาหื่นตอนนี้ไอ้ดรีม....มองหน้าสิมองหน้า
ฉันต้องสะกดจิตตัวเองให้กลับไปที่หน้าของแบงค์ พร้อมส่งรอยยิ้มหวานๆ ให้
“ไปผับไหนหรอแบงค์?”
“ผับแถวมหาลัยนั่นแหละ”
เขาหันมาตอบเธอแถมมองอย่างหลงใหลในชุดที่เธอใส่ ถ้าเพื่อนไม่มาด้วยสงสัยคงได้แวะเข้าม่านรูดก่อนจะไปถึงผับแน่ๆ ก็เขามองเธออย่างอยากจะกลืนกินซะขนาดนั้น
ผับ
ฉันเดินเข้ามาในผับพร้อมกันสามคน
โดยมีแบงค์เดินนำไปที่โต๊ะด้านหน้าเวที ที่มีเพื่อนเขานั่งอยู่เกือบสิบคน
ระหว่างอยู่ในผับแบงค์นั่งประกบฉันตลอด และมีบางช่วงบางตอนที่เขาเผลอเอามือมาคล้องเอวฉันไว้ เวลาที่เขายกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม
ฉันชำเรืองมองแบงค์ทำท่าเขินๆ แล้วเขาก็เอามือลง
ส่วนไอ้มี่เพื่อนสาวของฉันมันก็นั่งอยู่ข้างๆ และมันก็นั่งอ่อยเอ็ม เป้าหมายของมันสุดฤทธิ์
และดูเหมือนว่าเอ็มจะสนใจไอ้มี่เพื่อนสาวของฉันอยู่ไม่น้อย เอ็มเดินมานั่งลงข้างๆ กับมัน และคุยกันผ่านเสียงเพลงที่ดังจนต้องเอาปากมาแนบหู
ตอนนี้ฉันพอกรึ่มๆ และไอ้มี่ก็คงจะไม่ต่างกัน
ฉันกับไอ้มี่ลุกขึ้นยืนเต้นเพราะเพลงที่เล่นอยู่ตอนนี้มันทั้งมันส์ และโดนใจฉันสองคนเอามากๆ สายตาของสองหนุ่มที่ยืนขนาบข้างฉันกับไอ้มี่ ต่างจ้องมองฉันสองคนตาไม่กระพริบ
ฉันเต้นจนเกิดอาการเซเล็กน้อยจนแบงค์ต้องคอยประคอง เพราะกลัวฉันจะเซไปโดนโต๊ะข้างหลัง
“มึงอ่อย?” ไอ้มี่กระซิบถามฉันเบาๆ
ฉันหันไปยิ้มกับมัน เพราะไอ้เพื่อนตัวดีดันรู้ทันที่ฉันเซเพราะอะไร
“มึงก็ไม่ต่างจากกู”
ก่อนหน้านี้ฉันเห็นมันซบไปที่อกแกร่งของเอ็มอยู่นะสิ มันก็ร้ายไม่แพ้ฉันหรอก
ไม่นานฉันก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ โดยมีไอ้มี่มากับฉันด้วย
ระหว่างที่รอไอ้มี่ทำธุระในห้องน้ำให้เสร็จ ฉันเดินมารอมันอยู่หน้าห้องน้ำ ตรงนี้คนเดินผ่านไปผ่านมาเยอะมาก
ฉันเจอเข้ากับพี่หมอ...พี่หมอแดน
พี่แดนเขาเรียนหมออยู่ปี 4 เป็นรุ่นพี่ฉัน 2 ปี ฉันชอบเรียกเขาว่าพี่หมอ
เขาไดเรคไอจีมาคุยกับฉันประจำพี่หมอแดน หน้าตาดีมาก แต่ขาดเสน่ห์ไปนิด
“น้องดรีม มาเที่ยวเหมือนกันเหรอครับ”
“ใช่ค่ะ....” ตอนนี้ฉันมองเขาตาเยิ้ม เพราะเริ่มออกอาการเมา
“พี่แดนมากับใครคะ?”
“พี่มากับเพื่อนครับ”
พี่หมอแดน เดินเข้ามาประชิดตัวฉัน และพยายามเอาหน้าเข้ามาใกล้ๆ
แต่ก็มีมือแกร่งมาดึงตัวฉันเอาไว้เข้าไปแนบอก
“กลับโต๊ะได้แล้ว...” เสียงทุ้มเข้มพูดขึ้น
“แบงค์”
การกระทำของแบงค์ อยู่ในสายตาของพี่หมอแดนตลอดเวลา เขามองหน้าแบงค์อย่างหาเรื่อง
“มึงเป็นอะไร...กูคุยกันอยู่ มารยาทหน่อยมึง?”
ตอนนี้เหมือนพี่หมอแดนจะดูเดือด และแบงค์ก็ไม่ต่างกัน เขาโกรธเหมือนลมกำลังจะออกหู
“กูเป็น....” แบงค์ชะงักไปและหยุดมองหน้าของฉัน ฉันพยายามยืนกั้นกลางระหว่างแบงค์กับพี่หมอแดน ที่ตอนนี้สายตาของทั้งคู่มองกันอย่างไม่ลดละ
“ไป...ไอ้ดรีม กูเสร็จแล้ว ไปเต้นกันต่อเถอะ” เสียงเรียกของไอ้มี่ที่เดินออกมาอย่างโซเซ ทำให้ฉันทั้งสามคนหันไปมอง
ดีที่ไอ้มี่มันออกมาจากห้องน้ำ เหมือนระฆังมาตีให้หมดยกพอดี
“ดรีมกับโต๊ะ ก่อนนะคะพี่แดน ไว้เจอกันนะคะ”
“เจอ?”
แบงค์มองหน้าฉันอย่างคาดโทษ และหันไปมองหน้าพี่หมอแดนอย่างเย้ยหยัน
ฉันต้องดึงแบงค์ออกมาจากตรงนั้น
“กลับโต๊ะก่อนเถอะแบงค์” ฉันต้องดึงมือคนร่างสูงออกมาอย่างทุลักทุเล
เพราะเหมือนเขาจะไม่ค่อยยอม และยังจะจ้องหน้าพี่หมออยู่อย่างนั้น
“ไอ้ดรีม...ทำไมวันนี้พี่หมอดูหล่อจังเลยวะ?”
ระหว่างทางเดินกลับโต๊ะอยู่ดีๆ ไอ้มี่มันก็พูดขึ้น ทำให้แบงค์ดูจะหงุดหงิดเข้าไปอีก หน้าเหวี่ยงยังกับอะไร แต่แบงค์ก็ยังคงนิ่ง ไม่พูดไม่โวยวายอะไรใส่ฉันทั้งๆ ที่เขาทำตัวเหมือนแฟนของฉันเข้าไปซะทุกที
พี่หมอแดน เขาหน้าตาหล่อ หุ่นดีนะแต่ก็ยังไม่เท่ห์ ไม่ทรงเสน่ห์เหมือนแบงค์
มีอยู่พักนึงที่ฉันได้ช่อดอกไม้เกือบทุกวัน โดยไม่รู้ว่าใครเป็นคนส่งมา และก็พึ่งมารู้ว่าเป็นพี่หมอแดนเมื่อไม่นานมานี้เอง เขาเป็นคนโรแมนติกมาก แต่ฉันเกรงใจเลยให้เขาเลิกส่ง เขาก็ทำตามที่ฉันขอ
พี่หมอเขาทักไอจีฉันมาประจำ แต่เหมือนจะเป็นคนพูดน้อยและเรียบร้อยไปนิดประมาณจีบผู้หญิงไม่ค่อยเป็นเท่าไรน่ะ ฉันคิดว่าอย่างนั้นนะ
แต่เมื่อกี้พอเมาเหล้าและเขาดูเกี้ยวกราดแบดบอยพิลึก ฉันพึ่งเห็นก็วันนี้
- ผู้เขียน
