เช้าวันต่อมา
หลังจากทำเรื่องอย่างว่ากับฮาวี่เสร็จ ผู้หมวดแทนก็มานอนสลบอยู่ในห้องของตัวเองจนเกือบจะ 11 โมง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“พี่แทนลงไปกินข้าวได้แล้วค่ะ เดี๋ยวต้องไปส่งทับทิมอีก”
“โอเคๆ” เสียงเขาตอบทั้งๆ ที่ยังงัวเงียอยู่บนที่นอนพลางมองดูนาฬิกา และต้องดีดตัวขึ้นนั่ง เขาต้องไปส่งน้องสาวที่ท่ารถช่วงเที่ยง
“เมาหนักเลยนะคะ ตื่นซะสายเชียว?”
ทับทิมที่เอ่ยถามพี่ชายที่เดินลงมาจากบันไดแถมยังร้องเพลงอมยิ้มอย่างอารมณ์ดี
เขามองหญิงสาวใบหน้าสวยที่นั่งกินข้าวอยู่ข้างๆ ทับทิม และยิ้มอย่างกรุ้มกริ่มพลางนึกในใจ ว่าคนที่ร้องครางใต้ร่างที่รับแรงกระแทกที่ดุดันของเขายังลุกขึ้นมานั่งไหว คืนนี้อยากจะจัดเธอให้หนักกว่าเดิมอีกสองเท่า
“พี่แทน รีบมากินข้าวเถอะค่ะ จะได้ไปส่งน้อง”
“หมวดแทนเอาข้าวเยอะไหมคะ?”
“พี่”
“พี่แทนเอาข้าวเยอะไหมคะ?” เธอถามเขาก่อนที่จะตักข้าวให้
“สองคนนี้ยังไงกันคะ?” ทับทิมมองสองคนสลับไป
