ตอนที่ 18 ลูกค้าพิเศษ
“ทำไมมีแค่สามกล่องล่ะ” คิ้วเข้มสองเส้นนั้นพุ่งเข้าหากันพร้อมกับรอยพับตรงหน้าผากซึ่งย่นหยักอย่างชัดเจน
“ก็ของคุณลุง คุณป้าแล้วก็น้องครีมไงครับ”
“แล้วของฉันล่ะ?” สายตาตัดพ้อเหมือนไม่พอใจพุ่งกดดันมาให้ผมในทันที
“ของคุณเหรอ...ที่กินบนโต๊ะนั่นยังไม่พอเหรอครับ” ผมชี้นิ้วลงไปบนจานขนมหวานสามสี่ใบซึ่งวางอยู่บนโต๊ะแล้วยังอดสงสัยไม่ได้เพราะเมื่อก่อนนั้น ตอนผมเข้าไปอยู่ที่บ้านของอดีตพี่เขยคนนี้ ผมสังเกตว่าเขาไม่ได้ชื่นชอบของหวานหรือกินขนมเท่าไหร่แต่แล้วทำไมผ่านไปเพียงหกเดือนเขากลับเปลี่ยนไปขนาดนี้
“ทำไมล่ะ...กินแล้วก็กินอีกได้นี่”
“อ๋อ ถ้าอย่างนั้น...มีชิ้นไหนที่คุณชอบหรือว่าอยากชิมอีกก็ลองเลือกดูแล้วกันนะครับ”
ผมหันหลังเดินกลับเข้าไปยืนอยู่ด้านหลังเคาน์เตอร์คิดเงินแล้วมองคนตัวสูงขยับลุกมายืนก้มๆ เงยๆ อยู่หน้าตู้กระจกสำหรับแช่โชว์ขนมหวานและเบเกอร์รี่ของร้าน ก่อนที่นิ้วชี้เ
