JEE.R : กลับแล้วไม่คิดจะบอกกันเลยหรือไง
โทษที พอดีโดนบังคับให้กลับด่วนนะ : Nim
JEE.R : ใครบังคับ?
เฮียพายุ : Nim
JEE.R : ฮู้ววว~ งั้นแปลว่าเฮียของแกรู้เรื่องที่เมาหัวราน้ำข้ามวันข้ามคืนใช่ไหม
JEE.R: ฉันเตือนแกแล้ว แต่ไม่ยอมฟังฉันเอง สมน้ำหน้า
อย่ามาซ้ำเติมกัน...เดี๋ยวถึงไทยฉันโทรหา : Nim
JEE.R : ไม่เป็นไรอีก 2 วันฉันก็จะไปไทย
ห๊ะ!! จริงดิ : Nim
JEE.R : จริงแด๊ดสั่งให้ไปทำงานสำคัญให้นะ
อ่อ...งั้นเดี๋ยวเจอกัน : Nim
“คุยกับใครครับ” พายุที่นั่งอยู่ข้างๆ สังเกตมาสักพักแล้ว อดที่จะถามไม่ได้จริงๆ
“กับเพื่อนน่ะค่ะ คนที่หนูนิ่มเคยบอกเฮียไงคะ”
“เลิกเล่นมือถือแล้วเข้าไปนอนพักผ่อนดีกว่านะเฮียว่า”
น้ำเสียงที่ฟังหงุดหงิดทำให้นิ่มต้องขมวดคิ้วเข้าหากัน ช่วงนี้ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าพายุอารมณ์แปรปรวนง่ายจังเลย
“ค่ะ...เฮียพายุไปนอนเป็นเพื่อนนิ่มได้ไหมคะ?”
นิ่มพูดชวนพร้อมกับดึงแขนแกร่งเต็มไปด้
