นุชจรีกรอกตามองบนครุ่นคิด “อืม ค่ะ แปลกดี อุ๊ย! ทำไมคอน้องอิงแดงเป็นจ้ำๆคะ เหมือน..”
อิงฟ้าหน้าเลิ่กลั่ก มังกรหน้าซีดเผือด ทั้งคู่เหมือนผู้ร้ายที่กำลังโดนสอบสวน
“อ๋อ อิงเป็นลมพิษน่ะค่ะ คันยิบไปทั้งตัวเลย” พลางเกาคอแกรกๆ ยิ้มแหะๆ
“ยังงี้นี่เอง ถึงได้ลางาน งั้นนุชไม่กวนแล้วค่ะ เชิญนายหัวกับน้องอิงเลือกเสื้อผ้าไปฝากสาวๆ ตามสบายเลยนะคะ ไว้เจอกันที่ทำงานวันจันทร์นะน้องอิง ออฟฟิศที่น้องอิงไม่อยู่ ไม่สนุกเลย”
เมื่อนุชจรีเดินจากไปไกลลิบ เธอกับเขาถอนหายใจพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย
“เห็นมั้ยคะ ฉันบอกแล้วว่าให้แยกกันเดิน”
“ก็ผมไม่เคยเดินตลาดแบบนี้ ใครจะไปรู้ล่ะว่าจะเจอคนในออฟฟิศ”
“นายหัวกลับไปรอที่รถเลย เดี๋ยวฉันซื้อของกินไปให้เอง อยากกินไรคะ”
“ไม่ต้องแล้ว สั่งอาหารจากบาร์ให้ไปส่งที่บ้านพักดีกว่า กลับไปที่รถกันเหอะ”
“นายหัวไปก่อนซี เดี๋ยวฉันตามไป เผื่อมีคนในออฟฟิศมาเดินตลาดอีกล่ะ”
เขาย
