“เจ้านายจะมัดคุณมาไว้แบบนั้นจริงๆ เหรอครับ” เพราะทนเห็นมารีนยืนในสระน้ำมาร่วมสองชั่วโมงไม่ไหว ศิลาจึงต้องเสี่ยงตายเข้ามาถาม ในขณะที่เจ้านายตัวเองนั่งจับวิสกี้อยู่ที่โซฟา
“คนปากดี อวดเก่งแบบผู้หญิงคนนั้น สมควรได้รับการลงโทษ ต่อไปจะได้ไม่กล้ามาทำนิสัยไม่ดีใส่ฉันอีก”
“แล้วเจ้านายจะให้คุณมา อยู่ในสระแบบนั้นจนถึงเช้าเลยเหรอครับ” ครั้งนี้เป็นต้นกล้าที่ถาม ไฟซาลตวัดสายตามองลูกน้องตาขวาง
ต้นกล้าจึงรีบก้มหน้าลง มองมือตัวเองที่ประสานไว้ด้านหน้า เพราะนั่นหมายถึงตัวเองได้พูดมากเกินหน้าที่ไปแล้ว
“แค่ยืนอยู่ในน้ำไม่ตายหรอก”
“แต่ผมว่า...” ศิลาจะพูดต่อ แต่ไฟซาลกลับพูดแทรกขึ้นมา
“พวกแกสองคนกำลังทำตัวน่ารำคาญรู้ไหม” ร่างสูงลุกขึ้นยืนเต็มความสูง มองลูกน้องคนสนิทที่พูดจาไม่เข้าหูสักเท่าไหร่
“ขอโทษครับ”
ไฟซาลไม่ได้เอ่ยอะไรตอบกลับมาทั้งนั้น หมุนตัวเดินเข้าห้องนอนตัวเอง ศิลาและต้นกล้าก็ทำได้แค่ยืนมองมารี
