ชรัมภ์ทอดสายตาไปที่ป่ากล้วยเบื้องหน้า แลเห็นใบกล้วยวาววับอาบน้ำค้างโบกระบัดเบาๆอยู่ในสายลมกลางคืน แสงจันทร์ฉายกราดลงมาทั่วท้องทุ่ง ทำให้มองเห็นค้างคาวหลายตัวที่ออกหากินในตอนกลางคืน บินฉวัดเฉวียนไปมาระหว่างต้นฝรั่งและกอกล้วยที่สุกคาเครืออยู่หลายต้น
ดงกล้วยน้ำว้าและป่าซึ่งเปลี่ยวรก ทำให้พ่อเลี้ยงทอดสายตามองลึกเข้าไปด้วยความรู้สึกเป็นห่วงดาหลาขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก นึกเสียใจที่ตัวเองออกอาการกระเง้ากระงอดจนเกินงาม อีกทั้งยังเผลอระเบิดอารมณ์ใส่หญิงสาวด้วยความหึงหวง จนเป็นเหตุให้เธอเสียใจ โกรธจัดจนต้องวิ่งหนีออกมาจากห้อง พาจิตใจอันกระเจิดกระเจิงหลบหายเข้าไปในป่ากล้วยเพราะอยากหนีหน้าคนใจร้ายอย่างเขา
ไม่ทันที่ปลายเท้าของชรัมภ์จะก้าวล่วงเข้าไปในดงกล้วยน้ำว้า เสียงเรียกคุ้นหูก็ดังลั่นขึ้นจากข้างหลัง ทำเอาตกอกตกใจ
“พ่อเลี้ยงครับ…พ่อเลี้ยง”
เป็นเสียงของลุงไสว
