เสียงของดาหลาดังขึ้นจากด้านหลังของชรัมภ์ จ้องมองลูกม้าตัวน้อยซึ่งเนื้อตัวของมันยังเปียกชุ่มไปด้วยคราบน้ำคร่ำ ขนที่แผงคอของมันหยิกหยอง มันกราดสายตามองไปรอบๆ ตื่นตระหนกกับโลกใหม่ที่ไม่คุ้นตา
ลูกม้าใช้เวลาปรับตัวกับโลกภายนอกท้องของแม่ได้ไม่นาน สัญชาติญาณก็สั่งให้มันพยายามยื้อยันตัวขึ้นจากพื้น ยืนขึ้นด้วยขาของตัวเอง
ความพยายามยืนในครั้งแรงไม่เป็นผล เหมือนไม่รู้ว่าจะจัดการกับแข้งขาอันเก้งก้างของมันได้อย่างไร กระทั่งมันลองลุกขึ้นยืนอีกครั้ง พร้อมๆกับการช่วยเหลือของแม่ม้า ที่ลุกขึ้นยืนแล้วยื่นหน้าเข้าคลอเคลียคล้ายช่วยพยุงลูกม้า ครู่สั้นๆมันก็สามารถยืนขึ้นได้ เริ่มเหยียดแข้งเหยียดขา โคลงหัวไปมา ทำท่าคล้ายเด็กกำลังหัดเดิน
“น่ารักจังค่ะ”
หญิงสาวกล่าวด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นดีใจ มือประสานกันไว้ที่อก กับมหัศจรรย์แห่งชีวิตที่ได้เห็น
“ดาขอตั้งชื่อมันได้มั้ยคะ” เธอหันไปขอพ่อเลี้ยง
“ทำไมจะไม่ได้ล่
