“เมื่อวานสมภพแวะมาคุยกับฉัน” นายพลที่อยู่ต้นสายกล่าว
“เรื่องอะไรคะท่าน”
อัญชันเร่งเร้าด้วยน้ำเสียงอยากรู้ แม้ตอนหลังที่เจอกัน เธอจะใช้สรรพนาม ‘คุณ’ กับพลเอกวสันต์ แต่ก็มีบ้างที่หลุดคำว่า ‘ท่าน’ ออกมาด้วยความเคยชินปาก ทั้งที่เธอเคยเรียกเช่นนั้นเมื่อนานมาแล้ว หากมันก็ยังติดอยู่ในบางครั้งที่ได้สนทนากัน
“สมภพเค้าอยากเกี่ยวดองเป็นทองแผ่นเดียวกับเรา”
มีความยินดีในน้ำเสียงของคนพูด ราวกับว่าเรื่องที่เพิ่งบอกออกมานั้น เป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นดีใจเสียนี่กระไร หากอัญชันไม่คิดเช่นนั้น
“อะไรนะคะ…!”
เสียงอุทานดังลั่น ช่วยยืนยันว่าเธอไม่รู้สึกยินดีปรีดากับข่าวดีของเขาเลยแม้แต่น้อยนิด
“ที่เธอได้ยิน ไม่ผิดหรอก ยังจำชัยยุทธ ลูกชายของสมภพได้ใช่มั้ย นั่นละ...หลังจากได้เจอหน้ายัยดาลูกสาวเราเมื่อวันก่อน พอกลับไปถึงบ้านก็รีบรบเร้าให้สมภพมาพูดกับฉันว่าชอบยัยดามาก”
“ไม่รู้สึกว่ามันเร็วเกินไ
