“อย่านะพ่อเลี้ยง…ดาจะนอน”
น้ำเสียงปนโกรธและกระเส่าน้อยๆ บ่งบอกว่าเธอกำลังพยายามทำใจดีสู้เสือ ความรู้สึก ‘ต้องการในตัวเขา’ และความรู้สึกว่า ‘โกรธเขา’ กำลังต่อสู้กันอย่างสับสนในสมอง
“คิดถึงที่สุด…นิดเดียวก็ได้ รักกันเบาๆ สัญญาว่าจะรบกวนไม่นาน เว้นเสียแต่ว่าถ้าเธอต้องการก็จะทำให้ถึงเช้า”
เขาปลุกปลอบไปพร้อมๆกับรูดสายชุดนอนเส้นบางๆของเธอออกช้าๆ รู้สึกได้ถึงไรขนที่ลุกชันขึ้นมาตามจังหวะการไล้ลูบของเขา
“อื้ออออ…”
ชั่วจังหวะสั้นๆที่หญิงสาวแทบกลั้นหายใจ เมื่อรู้สึกได้ว่ากางเกงชั้นในลายลูกไม้ตัวจิ๋ว กำลังถูกรูดรั้งม้วน เลื่อนไหลลงไปกองกรอมอยู่ที่ข้อเท้า จากนั้นคนหื่นก็กระชากมันออกไปจากปลายเท้าของภรรยา
ดาหลาชำเลืองมองเรือนร่างกำยำล่ำสัน สีแทนของผิวถูกย้อมเอาไว้ด้วยแสงจากไฟเพดานสีเหลืองอ่อน ให้ความรู้สึกถึงความระอุอุ่นที่เดือดพล่านอยู่ภายใต้มัดกล้ามกำยำ เปล่าเปลือยและสูงใหญ่ ขณะทรุดร่างลงใกล
