หนึ่งเดือนต่อมา...
“ยังไม่หายอีกเหรอ ช่วงนี้เธอเป็นอะไรไม่สบายบ่อยมากเลยนะ” ภวิศยื่นมือมาอิงบริเวณหน้าผากของเธอเพื่อวัดอุณหภูมิ “แต่ตัวก็ไม่ร้อนนะ ไปหาหมอให้เขาตรวจไหมเผื่อว่าเป็นอะไรร้ายแรง”
“ไม่ได้เป็นอะไรร้ายแรงหรอกค่ะ ก็แค่อากาศเปลี่ยนแปลงทำให้ไม่สบายเท่านั้น”
“กินยาหรือยัง”
“เรียบร้อยแล้วค่ะ”
“งั้นก็ขึ้นไปนอนบนห้องเถอะ นอนตรงนี้มันไม่สบายหรอก เดินไปเองไหวไหม”
“ไหวค่ะ คุณรีบไปทำงานเถอะเดี๋ยวจะสายเอานะ”
“แต่ฉันว่าไม่ไหว” เขาพูดเสร็จก็ช้อนเธอขึ้นมาอุ้มไว้ในมือทั้งสองข้าง พร้อมกับพาเธอขึ้นมาส่งบนห้อง พอเข้ามาในห้องแล้วก็วางเธอลงบนเตียงนอนนุ่ม แล้วดึงผ้าห่มมาคลุมให้เธอเสร็จสรรพ ซึ่งเธอที่นอนอยู่ก็ยิ้มให้กับเขา เพราะตลอดเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมา หลังจากที่เรากลับมาจากฮันนีมูนเขาก็ปฏิบัติกับเธอดีขึ้นมากกว่าเก่าจนเธอรู้สึกแปลกใจมาก ถ้าบอกว่าเขาโดนผีเข้าสิงเธอคงเชื่อ
“งั้นก็นอนพักเถอะ ฉ
