“กลับบ้านกันเถอะนะคะคนเก่งของรีน” เสียงหวานเอ่ยออกมาพลางลูบแผ่นหลังแกร่งอย่างแผ่วเบา
เอริคจึงค่อยๆ ผละออกจากอ้อมกอดของกันและกันช้าๆ นัยน์ตาคมเข้มมองจ้องลึกเข้าไปในดวงตากลมโต มือบางของมารีนยกขึ้นมาลูบแก้มสากพร้อมกับส่งยิ้มอบอุ่นกลับไปให้เขา
“โทรหาไอ้แอทให้มาเคลียร์ที่นี่ด้วย” เสียงทุ้มทรงพลังบอกกล่าวกับบอดี้การ์ด
“ครับนาย”
“แล้วพี่แทนคุณล่ะคะ” มารีนเอ่ยถามขึ้นมา ต่อให้แทนคุณจะมีส่วนในเรื่องนี้แต่เขาก็เป็นคนที่ช่วยเธอไว้อยู่ดี
“เดี๋ยวให้ไอ้แอทมาจัดการเอาศพไปให้พ่อมันดู”
มาเฟียหนุ่มตอบกลับด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียม ก่อนที่เขาเลื่อนวงแขนแกร่งมาโอบรอบไหล่แบบบางแล้วพาหญิงสาวเดินออกมาจากตรงนั้นทันที มารีนไม่กล้าหันกลับไปมองร่างไร้วิญญาณของผู้คนที่ล้มตายเป็นสิบๆ คน
ด้านแอทเทอร์
แอทเทอร์มาถึงภูเก็ตเมื่อวานนี้โดยที่เขาลากเมเบลมากับเขาด้วย เมเบลทำหน้าตาเบื่อหน่ายตั้งแต่ที่เธอมาถึงภูเก็ต เธอไม
