แอทเทอร์วิ่งหน้าตั้งมาเรื่อยๆ จนกระทั่งเขาวิ่งตามเมเบลมาได้ทันพอดี มือแกร่งเอื้อมไปคว้าข้อมือของเมเบลให้หันหน้ากลับมาคุยกัน
“เมเบล ฟังก่อน”
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครคะ” เมเบลเอ่ยถามทันทีด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว
“เธอเป็น..แฟนเก่าของผม” แอทเทอร์เลือกที่จะพูดกับหญิงสาวอย่างตรงไปตรงมา
“แต่เราเลิกกันมานานมาแล้วนะ” ชายหนุ่มเอ่ยต่อ
“แต่คุณก็ยังให้เธอจูบ แสดงว่าคุณยังไม่ลืมเธอใช่ไหมคะ”
“คือ…” แอทเทอร์กระอึกกระอักอยู่ชั่วครู่เพราะเขาไม่รู้ว่าเขาควรจะตอบกลับเมเบลยังไงดี
“ถ้าตอบไม่ได้..พอเถอะค่ะ เราคงมากันได้แค่นี้แหละ” เมเบลสะบัดมือของแอทเทอร์ออกจากข้อมือของเธอ หญิงสาวไม่รอฟังคำพูดใดๆ จากชายหนุ่มทั้งนั้น เธอเดินจ้ำอ้าวออกไปอย่างรวดเร็ว
“เมเบล..เดี๋ยวก่อน! โธ่เอ๊ย!” ชายหนุ่มกำลังจะเดินตามเธอไปทว่าก็มีคนเดินไปเดินมาขวางทางเขาเสียก่อนจนชายหนุ่มเดินตามเธอไม่ทัน
แอทเทอร์กลับมาที่เพนท์เฮาส์หรูของตัวเ
