หลายวันต่อมา
ร่างอรชรของมารีนเดินลงมาจากบันไดของคฤหาสน์ในช่วงเที่ยงของวัน เมื่อเช้านี้เธอลงมากินข้าวกับปู่และพ่อแม่ของเอริค ก่อนที่เธอจะขึ้นไปอาบน้ำบนห้องนอน เป็นเวลาหลายวันที่มารีนกับเอริคไม่ได้เจอหน้ากันเพราะเอริคไม่ได้กลับมานอนที่ห้องของพวกเขา แต่ชายหนุ่มเลือกที่จะไปนอนห้องเก่าของตัวเองภายในคฤหาสน์แทน
มารีนเดินกวาดสายตามองคฤหาสน์ที่กว้างใหญ่กว่าคฤหาสน์ของเธอหลายเท่า เธอมาอยู่ที่นี่นานพอสมควรแล้วแต่เธอก็ยังเดินไม่ทั่วคฤหาสน์หลังนี้เลย
ในขณะที่มารีนกำลังเดินสำรวจคฤหาสน์อยู่นั่นเอง ชายหนุ่มที่หน้าตาละม้ายคล้ายคลึงกับเอริคก็เดินเข้ามาใกล้ๆ เธอ
“คุณแอทเทอร์” มารีนเอ่ยเรียกชื่อของน้องชายเอริคด้วยความประหลาดใจ ซึ่งโดยปกติแอทเทอร์จะไม่ค่อยกลับบ้านอยู่แล้ว ตั้งแต่ที่มารีนเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์เขาแทบจะไม่เจอหน้าชายหนุ่มเลยด้วยซ้ำ
“สวัสดีครับพี่สะใภ้” แอทเทอร์ตอบกลับพลางส่งยิ้มอบอุ่นมาให้หญิงสา
