“เป็นห่วงฉันเหรอ?” เอริคมองจ้องใบหน้าหวานที่เอาแต่ก้มหน้าไม่ยอมสบตากับเขา
“ค่ะ” มารีนตอบกลับสั้นๆ แต่กระนั้นก็ทำให้คนตัวใหญ่เผลอยิ้มมุมปากออกมาโดยที่เขาไม่รู้ตัว
“หึ!” ชายหนุ่มแสยะยิ้มมุมปากก่อนที่เขาจะหันหลังเดินไปทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่กลางห้องนั่งเล่น
“มานั่งตรงนี้สิถ้าจะทำ” เอริคเอ่ยต่อ
“กล่องอุปกรณ์ทำแผลอยู่ตรงไหนคะ” มารีนหันซ้ายหันขวามองหากล่องอุปกรณ์ทำแผล
“มานั่งลง เดี๋ยวฉันไปหยิบเอง”
“ค่ะ” สิ้นเสียงมารีน ร่างอรชรย่างกรายไปย่อตัวนั่งลงข้างๆ เอริคแต่เว้นระยะห่างกับเขาพอสมควร ทำให้เอริคปรายตามองหญิงสาวเล็กน้อย
แต่งงานกันแล้ว ได้กันแล้ว ยังจะมาทำเป็นหวงเนื้อหวงตัวใส่เขาอยู่ได้ ชายหนุ่มครุ่นคิดอยู่ในใจ
ร่างกำยำลุกพรวดขึ้นและเดินไปหายไปในห้องหนึ่งของเพนท์เฮาส์อยู่ชั่วครู่ ก่อนที่เขาจะกลับมาพร้อมกับกล่องอุปกรณ์ทำแผลในเวลาต่อมา
มารีนยื่นมือไปรับกล่องจากเอริค ชายหนุ่มจึงยื่นกล่
