อัคนี...
"เห้อออออ" ผมถอนหายใจและอยากจะบ้าตายสวรรค์อยู่ตรงหน้าแท้ๆแต่ไปไม่ถึง จะโกรธลูกก็ไม่ได้เพราะแกหิวข้าวแกไม่รู้เรื่องอะไร เห้ออไอ้ไฟน้อไอ้ไฟกว่าจะล่อเมียเข้าห้องได้สุดท้ายก็อดกิน
"ลุกได้แล้วฉันจะไปหาลูก" ชลผลักผมออกแล้วรีบลุกขึ้นจากเตียงผมกับชลก็รีบจัดการกับตัวเองอย่างไวแล้วออกไปหาลูกข้างนอก พอเปิดประตูออกมาก็เจอลูกสาวตัวน้อยของผมนอนอ่านหนังสืออยู่บนโซฟาอย่างสบายอารมณ์ แม้ว่าน้องสายธารลูกสาสาวผมจะอายุแค่สามขวบกว่าแต่แกอ่านหนังสือได้คล่องมากเขียนหนังสือก็เป็นแล้วด้วยแกบอกผมว่าแกอยากเข้าโรงเรียนอยากมีเพื่อนเล่นเยอะๆผมก็คิดไว้ว่าจะหาโรงเรียนให้ลูกที่นี่เอาที่ดีที่สุดเพื่ออนาคตที่ดีของแกแต่ไม่รู้ว่าแม่ของลูกจะยอมหรือเปล่าเพราะเธอบอกผมว่าถ้าพ่อของเธออาการดีขึ้นออกจากโรงพยาบาลแล้วเธอจะกลับไปอยู่เชียงใหม่ทันที ผมก็ไม่อยากแช่งพ่อตาให้อยู่โรงพยาบาลนานนานหรอกนะเพราะผมกับชลยังไม่เข้าใจกันผมอย
