สายชล...
"ที่เรียกเรามีเรื่องจะพูดแค่นี้ใช่ไหม" ฉันก้มหน้าถามเพราะไม่อยากเงยหน้าให้เขาเห็นว่าตอนนี้ฉันกำลังร้องไห้กับคำพูดทำร้ายจิตใจของเขา
"อืมแล้วคืนนี้เธอไปรอฉันหลังผับตอนเลิกงานฉันจะวนรถไปรับ"
"หมายความว่า"
"ฉันจะพิสูจน์ว่าระหว่างที่เธอไม่อยู่ในสายตาของฉันเธอไปทำอะไรกับใครมาหรือเปล่า" เขาคิดได้ยังไงกันว่าฉันจะไปมีอะไรกับใครถ้ามีฉันคงไม่เหลือความบริสุทธิ์ให้เขาได้พรากมันไปหรอก
"อื้ม งั้นเราขอไปทำงานต่อก่อนนะ"
"เชิญ แล้วก็อย่าลืมว่าฉันเห็นเธอทุกอย่างว่าทำอะไรบ้างเพราะฉะนั้นอย่าทำอะไรที่ฉันไม่ชอบ"
"อื้ม..เข้าใจแล้ว" ฉันก้มหน้าเดินออกมาจากห้องของคนใจร้ายที่ร้ายทั้งปากร้ายทั้งจิตใจเขาไม่ใช่คนเดิมที่ฉันเคยรู้จักแม้ว่าฉันจะเคยทำผิดต่อเขาแต่มันจำเป็นไหมที่เขาต้องทำกับฉันแบบนี้พูดทำร้ายจิตใจฉันแบบนี้ ฉันก็คนก็มีความรู้สึกเหมือนกัน
"เดี๋ยว" พอฉันจะเปิดประตูออกไปเขาก็เรียกฉัน
"มีอะไรเหรอ
